dehkadeye gham

خدایا در کنج این قفس زندگی ناله های نیمروزم و گریه های نیمه شبم و سخن بی خبر در خوابم مرا خسته کرده

نرم نرمک میریزد روی گونه ام اشکهایم هیهات چه کنم با این افسردگی ام

قطره قطره اشکهایم روی خاک می ریزد چه بی کس مانده ام و افسرده ام

ای دریغا آن شادمانی ها چه شد اینک من جز بار غم دردی ننوشم ز بس تلخی که از این قفس زندگی چشیدم

درون سینه ی من نگنجد چیزی غمی که من دارم خوشست با غم دلم عالمی که من دارم

خدایا وحشت تنهائیم گشت کسی با قصه من آشنا نیست در این عالم ندارم هیچ همزبانی به صد اندوه می نالم

شبم طی شد کسی بر در اتاقم نکوبید کسی با مهربانی دست مرا نگرفت دلم از این بیگانگی سوخت

به روی من هیچ عشقی نخندید امید شراب زندگی هیچوقت نداشتم دلخوشی در زندگی و برای زنده ماندن ندارم

هیچ عکسی به جز اشک غم در دفترم نیست